Darvazlı Ziya Abbasova
İşıq yağır, nur tökülür üzündən,
Sevgi qopur addımından, izindən,
Çarəsizlər yayınmadı gözündən,
El sığındı sayəsinə, vuruldum,
Bir Ziya var – ziyasına vuruldum.
Şan-şöhrətdə, səxavətdə tək indi,
Etdiyini təsbehə düz, çək indi.
Qeyrət tumu, ar toxumu əkəndi,
İsmətinə, həyasına vuruldum,
Bir Ziya var – ziyasına vuruldum.
Sözü bütöv, kəlməsi düz, rəvandı,
Qurd baxışlı, şir cüssəli cavandı.
Hər addımda “vətən” dedi, yurd andı,
Qartal oldu – qayasına vuruldum,
Bir Ziya var – ziyasına vuruldum.
Dost ağrısa, sərhədləri aşandı,
Dəniz kimi çalxanandı, coşandı.
Qəmi yarıb, yarı yara qoşandı,
Bircə könül qoymaz sına, vuruldum,
Bir Ziya var – ziyasına vuruldum.
Xəyanətə daldalardan baxammaz,
Nifrətini ürəyində boğammaz.
Hər bir ana belə oğul doğammaz,
İstər məni suçla, qına, vuruldum,
Bir Ziya var – ziyasına vuruldum.
Böyük qəlbi, gen açılmış əli var,
Üz ağardıb, el içində dili var.
Darvaz kimi bir sanballı eli var,
Cəlaloğlu, mayasına vuruldum,
Bir Ziya var – ziyasına vuruldum.
