Könüldü, yanıxır toysuz-düyünsüz,
Çiyin silkələnmir zurna səsinə.
…Bu yaz necə gəldi, yenə bilmədim,
Çoxdan tamarzıyam durna səsinə.
Yaman tamarzıyam durna səsinə,
Leylək yuvasından aralı canım.
Tanrıya söykənib ah çəkə-çəkə,
Ömür yarılandı, yaralı canım.
Ömür yarılandı, hardan boylanaq
Durna qatarına, durna səfinə,
Leylək dimdiyinə, durna səsinə?
…Könlüm bu daralan Vətənə baxıb,
Uçunmur “Qarabağ şikəstəsi”nə.
Dərd dərdlə toqquşdu, dərd dərdə dəydi,
Dərd dərddən əzildi ürəyimizdə.
Payız durnasınnan getdi İrəvan,
Xalları düzüldü ürəyimizdə.
…Bahar necə gəldi, yenə bilmədim,
Aylarım, illərim dağılı qalıb.
Sən niyə pozuldun, durna qatarı? –
İçimdə bir durna nağılı qalıb…
