Borçalıda az adam tapılardı ki, Aqronom Orucu tanımasın. Bir gün o, qatarda Bakıya gedirmiş. Vaqonda onu tanıyan tələbə qızlardan biri deyir:

– Oruc əmi, keçi yeddi yaşından sonra nə olur?

Aqronom Oruc Gəncədə Kənd Təsərrüfatı İnstitutunda oxu­du­­ğu vaxtlar tələbələr yığışıb imtahanqabağı biliklərini yox­­la­­maq üçün sual-cavab edirlərmiş. Oruc onlara yaxınlaşıb deyir ki, mən bir sual verərəm, cavabını tapa bilməzsiniz. Deyirlər sualını de. Oruc:

– Keçi yeddi yaşından sonra nə olur?

Aqronom Orucun kök bir keçisi varmış. Qorxur ki, bir gün oğurlayarlar. Odur ki, keçini kəsmək qərarına gəlir. Keçini

örüş­­­­­­dən gəti­­rər­­­kən yolda ağbirçək bir qarı soruşur ki, ay Oruc, günorta vaxtı keçini niyə evə aparırsan. Oruc deyir:

– Heç kəs bilməsin, bircə sənə deyirəm. Dünən rayonda iclas olub, qərara gəliblər ki, keçiləri yığıb davaya göndərsinlər.

Bir nəfər deyir ki, mən heç ayıdan qorxmuram. Soruşurlar ki, niyə qorxmursan? Cavab verir:

Darvazda Gülməmmədöyünün Ramazanıgilə qız nəvələri gəlibmiş. Uşaqlar həyətdə oynayırlarmış. Birdən necə olursa, qız nəvəsi oğul nəvəsi ilə dalaşır.

Ata böyük oğluna deyir:

– A bala, dur su ver içim.

Böyük oğul özündən kiçik qardaşına deyir:

– Dur atama su ver.

Bir ailədə on uşaq varmış. Ana ət xörəyi bişirəndə hərəsinin qabına dörd-beş tikə qoyub axırda deyərmiş:

Xəlil Hüseyn oğlu Əliyev 1950-ci ildə Bolnisi rayonunun Baba­kişilər kəndində anadan olub. Darvaz kənd orta məktəbini bitirdikdən sonra o, 1969-cu ildə H.Zərdabi adı­na Kirovabad Dövlət Pedaqoji İns­titutunun (indiki Gəncə Dövlət Uni­versiteti) filologiya fakültəsinə daxil olub və 1974-cü ildə ali təhsilini başa vurub. 

Oruc İsmayıl oğlu Güləh­məd­zadə 1934-cü il iyulun 1-də Lük­sem­burq (indiki) Bol­nisi rayonunun Darvaz kəndində ana­­dan olub. 1953-cü ildə Darvaz orta məktəbini bitirib və elə həmin il­də də Kiro­vabad Dövlət Pedaqoji  İnsti­tu­tu­nun (indiki Gəncə Dövlət Uni­­versiteti) fizika-riyaziyyat fakül­təsinə daxil olub.

Müstəqilliyin açdığı geniş imkanlar hər sahədə özünü göstərdi. Tezliklə iqtisadiyyatın, elmin və mədəniyyətin müxtəlif sahələrində nəzərəçarpacaq irəliləyiş oldu. Amma təəssüflər olsun ki, son illər müstəqilliyin açdığı bu imkanlardan xüsusilə musiqi sahəsində bir özbaşınalıq, hərc-mərclik yarandı. İndi musiqi təhsili oldu-olmadı hər yerindən duran musiqi bəstələyir, səsi var, ya yox müğənni olur. Ən pisi də odur ki, yenilik pərdəsi altında xalq musiqimizə, qədim çalğı alətlərimizə ögey münasibət formalaşır.